ممد نبودی ببینی...

امروز سوم خرداده. این خرداد چقدر اتفاقها توش افتاده. دیروزم که دوم خرداد بود... 

ولی یکی از بزرگترین اتفاقات، آزادسازی خرمشهره. فقط کسانی که اونجا بوده اند میدونند چه خبر بوده. فیلمها و کتابها فقط نمایش گوشه های از حماسه های جاودانه. 

آرامش امروز رو مدیون عزیزانی هستیم که اون روزها و اون هشت سال جنگیدیند. از جان گذشتند تا ما امروز آرام و راحت زندگی کنیم. 

دیگه صدای آژیر هوایی و بمب و ضدهوایی رو نشنویم.  

امروز مطلبی تو تلگرام برام اومد که دلم نیومد اینجا ازش ننویسم. خانمی به نام شهناز علیشاه ظاهرا از شیرزنان خرمشهر بوده. در حقیقت میگن محمد جهان آرا زنان و دختران خرمشهر رو آموزش میده. جمعا 578 روز خرمشهر در اشغال نیروهای بی همه چیز عراق بوده. و خیلی ها شرافتنمندانه ایستادند و آزادش کردند. خود جهان آرا به دست این زنان  دختران اسحله و بیل داد. که خانم شهناز  علیشاه جز اینا بوده و اینها روزها می جنگیدند و شبها مرده ها رو دفن می کردند. تصورش هم برامون غیرممکنه. وای به حال انجامش! 

ولی وقتی نت رو میگردی، اسم و حماسه ای از این شیرزن ها نیست. حالا کی بشه دوباره کسی بیاد «دا» رو بنویسه. 

در مجموع شش هزار و چهارصد و بیست زن در مدت هشت سال دفاع از خاک این کشور به شهادت رسیده اند. روحشان شاد و یادشان گرامی. 

************************** 

وقتی جنگی ا تفاق بیفته، همه برای دفاع حاضر میشن. ولی چه خوبه ماهایی که جنگ رو به چشم دیده و با گوشت و پوست لمس کرده ایم،  کاری کنیم که این جنگ عقب بیفته و زمانی اتفاق بیفته که هیییچ راهکار دیگه ای نباشه. 

یا حق